موزه

قلعه تاریخی مارماریس

قلعه‌ی مارماریس، همچون بسیاری از قلعه‌ها ماهیت دفاعی داشته و بسیار تاریخی است و حدود ۵ هزار سال تخمین زده می‌شود. این قلعه متعلق به تمدن «یون»ها است که در زمان اسکندر کبیر بازسازی شد و بعدها توسط سلطان «سلیمان»، پادشاه عثمانی، دوباره تعمیر شده و توسعه پیدا کرد.

 در ابتدا تنها دیوارهای این قلعه ساخته شده بود و بعدها قسمت‌های دیگر قلعه به آن اضافه گردید. بخش مهمی از قلعه تاریخی مارماریس طی جنگ جهانی اول توسط کشتی‌های جنگی فرانسه به شدت تخریب شد و تا مدت‌ها بعد، محلی مسکونی محسوب می‌شد. این بنا، در سال ۱۹۸۳ به عنوان اثری تاریخی ثبت شده و موزه آن به سال ۱۹۹۱ افتتاح گردید.

مدرسه کاراتای در قونیه

این مدرسه-موزه در شمال تپه علاءالدین و در نزدیکی مدرسه «اینجه مناره» قرار گرفته که ساختمان آن در سال ۱۲۵۱ در دوره «عزت الدین کیکاووس» بدست «امیر جلاالدین کاراتای» ساخته شده است.

مدرسه کاراتای در ابتدا با هدف تدریس و آموزش درس‌های تفسیر و حدیث به سبک معماری اسلامی- سلجوقی ساخته شد ولی بعدها متروک شده و استفاده‌ای از آن نشده است تا اینکه سال‌ها بعد بصورت موزه مورد توجه قرار گرفت.
کاروانسرایی به همان نام نیز در بیرون مدرسه قرار دارد که مشهور است.

موزه مولانا در قونیه

موزه مولانا در قونیه شامل یک مناره‌ی سبز رنگ منحصر بفرد، با سقف مخروطی شکل است که مقبره مولانا جلال‌الدین فیلسوف و عارف مشهور در آن قرار داشته و بعنوان نماد شهر قونیه محسوب می‌شود.

موزه مولانا که هم‌اکنون بعنوان موزه شناخته می‌شود، در اصل محل زندگی مولانا جلال الدین رومی و مرکزی برای فرقه تصوف بوده است که در سال ۱۲۷۴ بدست معمار «بحرالدین تبریزی» و به دستور «حسام الدین چلبی» ساخته شد.

مسجد «ییلوی مناره» در آنتالیا

مسجد «اولو» یا علاالدین یا «ییلوی مناره» به معنی مناره‌ی کنگره‌دار، مسجدی تاریخی در آنتالیاست که در دوره سلجوقیان (قرن سیزدهم میلادی) بعنوان بخشی از مجموعه «کلیه*»  شامل مدرسه غیاث‌الدین کیخسرو، لژ سلجوقیان و دراویش و فولتس** نگارخاتون بنا گردید. امروزه این مجموعه تحت عنوان موزه قوم‌شناسی فعالیت می‌کند.
*کلیه نامی است که از کلمه عربی «کل» مشتق شده و به مجموعه‌های ساختمانی بزرگ اطلاق میشد. به همان معنی «مجتمع» نیز به کار می‌رود.

موزه تمدن آناتولی در آنکارا

موزه‌ی تمدن آناتولی در جنوب قلعه آنکارا و در ناحیه‌ی «آت‌پازاری» قرار داشته و شامل ساختمان‌های «بازار قدیمی محمود پاشا» مربوط به دوران عثمانی، و مسافرخانه‌ي «کورشونلو» است. آثار بسیاری از دوره‌های پارینه‌سنگی، نوسنگی، آشوریان، هیتی‌ها ... تا سلجوقیان و عثمانی‌ها در این موزه به نمایش درآمده است.

موزه استانبول مدرن

موزه‌ی «استانبول مدرن» و یا به صورت دقیق‌تر موزه «هنرهای مدرن استانبول» در سال ۲۰۰۴ در ناحیه «بی‌اوغلو»ی استانبول به جهت نمایش آثار هنرمندان تاریخ معاصر ترکیه افتتاح گردید. این موزه دارای دو طبقه است که بک طبقه آن (طبقه بالا) را به رستوران و فروشگاه، سینما و کتابخانه هنری اختصاص داده‌اند و در طبقه پایین آثار هنری هنرمندان معاصر ترکیه به نمایش در می‌آید.

صومعه دراویش گالاتا در استانبول

صومعه دروایش گالاتا محل سماع عرفانی دراویش بوده و بدین سبب «سماع‌خانه» نیز نامیده می‌شود. بهترین زمان بازدید جمعه ها از ساعت ۵ تا ۷ عصر است که مراسم سماع برگزار می‌شود. منتها با توجه به فضای محدود این مکان در تهیه بلیط سرعت‌عمل به خرج بدهید.

تالار دروایش استانبول در خیابان «گالیپ‌دده» درست در بخش جنوبی میدان تونل قرار دارد. این تالار تاریخی که «تکه» یا لژ (تکیه) نیز به آن اطلاق می‌شود در سال ۱۴۹۱ توسط بزرگان عثمانی بنا گردیده و اولین شیخ آن یکی از نوادگان مولانا یعنی «محمد سما» بوده است. البته متاسفانه بنای اصلی در سال ۱۷۶۵ در آتش‌سوزی ویران شد.

سرای توپکاپی در استانبول

«توپکاپی» بزرگترین قصر شهر استانبول است که به دستور سلطان محمدفاتح و طی شش سال ساخته شد و تا به امروز نیز سالم باقی مانده و به مدت ۴۰۰ سال محل سکونت پادشاهان و سلاطین عثمانی بوده است. امروزه این بنا به موزه‌ای توریستی تبدیل گشته و در سال ۱۹۸۵ نیز به فهرست میراث جهانی یونسکو وارد گردیده است.

مجموعه حاج بکتاش ولی در ترکیه

«سید محمدبن ابراهیم خراسانی» یا همانطور که در ترکیه معروف شده، «حاج بکتاش ولی» عارف و فیلسوف متولد نیشابور است که در آناتولی ترکیه زندگی کرده و موسس مکتب بکتاشیه می‌باشد. وی را از نسل فرزندان امام موسی کاظم می‌دانند که به ترکیه مهاجرت نموده و در آنجا وفات یافته است. اساس فلسفه وی تکامل انسانی، عشق به خدا، برابری اجتماعی تمام انسان‌ها، توجه به حقوق انسان‌ها و بشریت بوده که تاثیر عمیقی بر فرهنگ آناتولی برجای گذاشته است.

موزه و کارگاه مجسمه‌سازی یسیمک در ترکیه

موزه‌ی فضای باز «Yesemek» در نزدیکی روستایی به همین نام قرار دارد که قدمتی دوهزار ساله دارد. این موزه فضای باز شامل مجسمه‌ها و سنگ‌هایی تغییر شکل داده شده از جنس بازالت بوده که در حدود ۳۰۰ مجسمه از زیر خاک بیرون آورده شده و به نمایش عمومی در آمده‌اند. همینطور در این موزه ۲۹ کوه مربوط به خداوندان تمدن «هیتیت» قرار دارد.

از این موزه به عنوان کارگاه سنگ‌تراشی هم استفاده می‌شود. به این نحو که برخلاف دیگر کارگاه‌های سنگ تراشی دنیا، نه فقط به صورت تئوری و آموزشی که از نحوه بریدن سنگ تا طراحی و سایر مراحل بصورت عملی آموزش داده می‌شود.