ناحیه

اغلب گردشگران علاوه بر بازدید از بناهای موجود و صومعه‌های مذهبی، به خاطر طبیعت اطراف که دارای مناظر زیبایی است، به این منطقه سفر می‌کنند. وجود درختانی کهنسال با قدمت زیاد - قدمت برخی به ۶۰۰ سال می‌رسد - بر جذابیت این ناحیه افزوده است. مخصوصا هنگام فصل پاییز این ناحیه شلوع‌تر می‌شود.
برای طی کردن مسیر نسبتا مرتفع این مجموعه طبیعی تاریخی، می‌توان از تله‌کابین موجود نیز استفاده کرد.

این پارک دریایی در خلیج تایلند و در نزدیک سواحل استان Surat Thani این کشور قرار داشته و شامل ۴۲ جزیره کوچک و بزرگ می‌شود که مساحتی حدود ۱۰۲ کیلومترمربع را دربرگرفته‌اند. البته از این مساحت تنها ۱۸ کیلومتر مربع جزیره بوده و بقیه منطقه آبی است.

این پارک ملی از سال ۲۰۰۲ در کنوانسیون جهانی رامسر به عنوان سایت طبیعی شماره ۱۱۸۴ ثبت شده و تحت حفاظت قرار گرفته است.
از جزایر آن نیز میتوان به Phaluai، سامسائو، Wua chio، جزیره Wua Talap و چند جزیره کوچک دیگر اشاره نمود که سه تای آخری مسکونی بوده و جمعتی تقریبا ۲۰ هزار نفری را در خود جای داده‌اند.

«Kota» ناحیه‌ای کوچک در شمال جاکارتا است که در زبان اندونزیایی (مالایی اندونزی) معنی شهر هم می‌دهد. در حقیقت هسته‌ی اولیه‌ی شهر جاکارتا از این ناحیه پایه‌گذاری شده است. نام این شهر در زبان اندونزیایی به معنی «شهر» است.

زمانی اطراف ناحیه کوتا پر از باغ‌های ارکیده و مزارع برنج و چندین دهکده بوده است و در مرکز آن به نام «گلودوک» نیز چینی‌ها ساکن بودند. این شهر را در قرن شانزدهم، جواهر آسیا یا ملکه شرق می‌نامیدند و بعد جاکارتای قدیم یا باتاویا نامیده شد.

از دیدنی‌های این ناحیه می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

Sungai Lembing  (به معنی رودخانه نیزه) شهرکی در ۴۲ کیلومتری شمال‌غربی کوانتان است. تا سال ۱۹۷۰ اصلی‌ترین منبع درآمد مردم منطقه از یکی از مهم‌ترین و بزرگترین ذخایر معدن قلع جهان بوده است تا اینکه بعد از سقوط قیمت قلع در دهه ۷۰ قرن بیستم، به طور کلی این معدن تعطیل شد.
این شهرک در دهه هشتاد قرن نوزدهم میلادی توسط انگلیسی‌هایی که قصد بهره‌برداری از این معدن عظیم را داشتند، ایجاد گشته و توسعه داده شد.